Η ιστορία του αγαπημένου μας ούζου Απαλαρίνα ξεκινά το 1863, όταν ο κατά την παράδοση διορατικός και ταπεινός Ιωάννης Σεραφείμ έθεσε τα θεμέλια της ποτοποιίας στο Αιγαίο, καζανίζοντας το πρώτο χιώτικο ούζο σε ένα μικρό και γραφικό χωριό της Χίου, το Νεοχώρι.

Χρησιμοποιώντας μια μεγάλη ποικιλία γλυκάνισου από τις πλαγιές των γύρω χωριών, το Νένητα, τα Φλάτσια, την Κοινή και το Βουνό, ο Ιωάννης Σεραφείμ απόσταξε και εν τέλει δημιούργησε το πιο πολύτιμο κληροδότημα για την ελληνική ποτοποιία και τους απογόνους του, οι οποίοι σχεδόν ενάμιση αιώνα μετά, τηρούν ακόμη πιστά τις πατροπαράδοτες αρχές, χρησιμοποιώντας τα ίδια καζάνια και ακολουθώντας την ίδια χρυσή συνταγή απόσταξης.

Πίσω από το όνομα του ιστορικότερου χιώτικου ούζου, δε θα μπορούσε να μην κρύβεται μια ιστορία αγάπης, τρυφερή σαν τη γεύση του και από καρδιάς όπως οι αναμνήσεις μας απολαμβάνοντάς το με αγαπημένα μας πρόσωπα. Ο «Απαλαρίνας» ήταν ένα παρατσούκλι που ο Ιωάννης Σεραφείμ απέκτησε από την ομώνυμη τοποθεσία του νησιού, όπου κατά την παράδοση οδηγούσε την κατσίκα του ώστε να βοσκήσει. Παρόλα αυτά, αυτό ήταν μόνο μια πρόφαση. Στην πραγματικότητα, πήγαινε εκεί καθημερινά για να αντικρύσει έστω και για λίγο την αγαπημένη του.

Αφού μάταια προσπαθούσε να απαρνηθεί το παρατσούκλι του «Απαλαρίνα», βάφτισε με αυτό το αγαπημένο του δημιούργημα, το χιώτικο ούζο, δίνοντας σήμερα όνομα στις πιο αξέχαστες και συντροφικές μας στιγμές.

Στις αρχές του 20ου αιώνα, και ενώ η οικογένεια Απαλαρίνα άρχισε να μεγαλώνει, η οδός Αφών Ράλλη φιλοξενούσε στον αριθμό 3 την ταβέρνα-ουζερί της ποτοποιίας. Λίγες δεκαετίες αργότερα, το 1970, αυτή μετατράπηκε στο πιο γνωστό πρατήριο του εργοστασίου, το οποίο από το 1990, ικανό πλέον να συνδυάσει την παραδοσιακή παραγωγή με τη σύγχρονη τεχνολογία, στεγάζεται σε νέο ιδιόκτητο οικόπεδο 1.200 τ.μ. στην περιοχή Κοντάρι, κοντά στο αεροδρόμιο της Χίου.